HBTM

این یک جمله ی خبری غمگین است...

آه از بیست و سه سالگی...نه نه،آه از روز تولد!

شاید دو سال قبل که روز تولدم با فرو ریختن رویای عاشقانه ام عجین شد میبایست یک چیز را حدس میزدم،آن چیز که روز تولدم را خاص میکند نه خاطره ی سال نود بلکه صرفا حسی ست که با آن پیوند خورده...یک جور غم!

میدانید،از رابطه ی سوم در این وبلاگ هیچ چیز ننوشتم،دلم نخواست بنویسم چون دلش نخواست بدانند،دلم نخواست بنویسم چون قبلا نوشته بودم و میدانستم بعد ها گاه نظر خودم هم عوض میشود،ننوشتم تا کسی نفهمد و نداند و نپرسد و نخواهد و ادامه ندهد...مهم بود،شاید مهم ترینشان! منی که یک بار علاقه مند شدن را تجربه کرده بودم دیگر به خودم اطمینان نداشتم،دیگر رمقی برایم نمانده بود و بعد از اتمام و به دیوار رسیدن رابطه،دلخوش زندگی در کنار دوستان جدیدم بودم...میدانید،دیگر نمیخواستم ابراز علاقه از جانب من باشد،یک بار برای هفت پشتم بس بود،این بار نشستم منتظر تا ببینم چه پیش می آید...که پیش آمد!

تابستان برای من فصل عاشقی ست،برخلاف خیلی های دیگر که پاییز یا زمستان را دوست دارند و عاشقانه میپندارندش،برای من گرمای خرماپزان از مترها برف و هزاران برگ زرد عاشقانه تر است...اصلا گاهی وقتا تابستان ها را که مرور میکنم میبینم در این سه سال پایان و آغاز سه رابطه را دیده ام (البته تابستان ما قاعدتا با گرمای عجول ما ربط مستقیم دارد،وگرنه منظورم همان بهار و بطور خاص تر از اواسط اردی بهشت است)

الان هم در همان بحبوحه قرار داریم،و شاید بتوان گفت استارت پایانی دیگر زده شده...پایانی که آن طرفش حس های تازه تری داشت،نمیدانم چرا ولی اولین ها برایم یادگار میمانند و فراموش نمیشوند، فقط میتوانم حبسشان کنم در گنجه و هرگز اجازه ی یادآوریشان را به خودم ندهم،اولین هایی در حد گرفتن دست حتی! میدانید،رابطه ی سوم همه چیزش خوب بود جز نوسان های مکرر طرف دیگرش! بالا و پایین ها و ندانم کاری ها و سردرگمی ها...آه،اصلا ولش کنید! ایراد از ذات عشق دوست من است که ابراز علاقه ام را با سیاست قاتی نکرده و نمیکنم و نخواهم کرد!

جمعه تولدم بود،این یک جمله ی خبری غمگین است...خصوصا وقتی یادت بیاید در اوج ناراحتی تولدش را تبریک گفته بودی،اما در اوج مبهمی تولدت را تبریک نگفت...فراموش کرد...فراموشش شدی!

مهم نیست...خیلی وقت است خیلی چیزها مهم نیست!

پ.ن1: دیالوگ پایین رو دوست ندارم فراموشم بشه! 

- میخوام آنفرندت کنم!با دیدن عکسات فهمیدم خیلی چیزا برام تغییر نکرده و سر جاشه!

+ خب عکسامو پاک میکنم!

پ.ن2: دیگر ققنوس نیستم...خاکسترم دود شد و رفت هوا،نفر بعدی زحمت گردآوری بر باد رفته ها را هم بکشد!