دکترهای حیوان... حیوان های دکتر!

خوب نیستم... اصلا خوب نیستم!

  خسته ام، اونقدر که نشستم یک دستی تایپ میکنم!اونقدر که یه دستم شده تکیه گاه سرم و زل زده به صفحه کلیدی که حروف فارسی نداره! حس میکنم مدت زیادیه که توی یه مسیر خاص قدم گذاشتم و دارم ازش خسته میشم! دارم از درس خوندن خسته که نه،"زده" میشم. خستگیمو با تکرار دلیل درس خوندنم میتونم کنار بزنم اما زدگیم رو نه... شبیه کسی که حتی دلیلی برای خودکشی نداره مستاصل و درمانده م. خسته شدم از بس دو دو تا چهارتا کردم،از بس 16 رو با 12 و 13 و 14 و... جمع کردم،معدلشو گرفتم و زدم تنگ معدل 12.5 که نه حقم بوده و نه لیاقتم! تا ببینم ترم بعد هم اجازه ی مهمان گرفتن دارم یا نه! خسته شدم از بس برای کس و ناکس و حرومزاده های مفت خوره دانشگاهی راجع به بیماریم توضیح دادم،اسم قرصامو آوردم و با پوزخندشون مواجه شدم (که آره،تو گفتی و ما باور کردیم مریضی). خسته م از بس یه مشت ولدالزنای سر راهی رو استاد و دکتر صدا زدم و دیدم نمره ی آخر ترمم ربطی به درس خوندنم نداره،بلکه مربوط به جنسیتم و عدم توانم در ارضای شهوت دکتر گرامی در خودارضایی شبانه ش به یاد دانشجوشه!

لعنت به پدر و مادر کسی که اینقدر دانشگاه تاسیس کرد تا هر حشریه درس خونده ای بشه استاد و گستاخی رو تا جایی پیش ببره که سر کلاس به دختر مردم،به عشق جوونی مثل خودم، دست بزنه و خشتکش قلمبه بشه! 

خسته م... شب و روزم رو گم کرده م... خیلی خسته م!

پ.ن: به حضورت تو زندگیم بدجور محتاجم... به بودنت کنارم،به گریه کردن رو چادر و زانویی که عکسشو برام فرستادی و گفتی "جات اینجاست"...