بی هوا

اینقدر دلم میخواهد بنویسم...همین الان،نیمه شبی که چند ساعت دیگرش باید دانشگاه باشم و سر کلاس!

دلم میگیرد وقتی میبینم که هنوز...نمیدانم،شاید کش دادن یک رابطه به صلاح نباشد،شاید اینکه بابت دلتنگی دم به لحظه(!) به معشوقت پیامک بدهی و بخواهی در همان آن و لحظه با همان شدت شور و شوق خودت جوابت را بدهد بی انصافی ست...البت از نظر بنده عشق و عاشقی خلاصه شده در بی انصافی،از بس که دیده ام گاهی وقت ها جور عشق را دیگری میکشد و آن یکی زخم و زخمه میزند...اصلا چند وقت پیش یک گوشه ای برای کسی نوشتم که عشق درست همان لحظه ای سخت و ثقیل میشود که سنگینی بارش میفتد روی دوش کسی،آن هم به جرم علاقه ی زیادی که به طرف مقابل دارد...اصلا شاید اگر متعادل پخش میشد این عشق،اینقدر سختی و تلخی و غم و غصه نداشت!

شاید هم طرف مقابل حق داشته باشد...اسم حق آوردم؟آن هم در عاشقی؟؟بیخیال!

دلم میگیرد وقتی میبینم که هنوز آن دو تای دیگرم سر و سامان نگرفته اند،اینکه هر لحظه خودم را آماده میکنم تا خبرهای مسرت بخش بشنوم ولی خبری نمیشود که نمیشود...تولدم گذشت و آن یکی که بهبهان است تبریک نگفت! لابد فراموش کرده،هرچند هرگز فراموش نمیکرد اما میترسم،دیگر حساب کارهایشان از دستم در رفته. اصلا از یک جایی به بعد انگار دیگر انسان ها پرت میشوند به کناری و دیگری که معشوق است می آید وسط. دیگر نه میتوانی بفهمی چه شده و چه کرده اند و نه میتوانی بپرسی،از بس که حرف برای گفتن هست و گفته نشده!

دلم میگیرد وقتی میبینم شده ام واسطه ی ارتباط این یکی (رفیق دانشگاهم) با معشوقه اش...اینکه معشوقه اش به من پیامک میدهد،رفیق دانشگاهم را با نام خانوادگی مورد خطاب قرار میدهد و از من میخواهد پروژه اش را از رفیقم بگیرم و در فلان روز،در دانشگاه به او تحویل بدهم...دلم میگیرد وقتی اینقدر ناگهانی وسط مشکلاتشان پرت میشوم،آن قدر ناگهانی نمیفهمم کارشان از کجا به کجا کشیده...شاید هم ایراد از خودم باشد،میدانید من ناگهان خسته شدم،بریدم! شاید که نه،حتما تقصیر خودم بود که بعد از پایان یک ماراتن یک سال و چند ماهه،نفس نفس زنان ماراتن دیگری را شروع کردم و ناک اوت(!) شدم! هرچه که بود و هرچه که هست،رابطه ها را کش ندهید...رابطه هر چه هم که باشد باید تغییر فاز بدهد،مگر برای آشنایی و حتی لذت با هم بودن میبایست چقدر زمان گذاشت؟بابا بخدا نیمی از مشکلات شما این است که فرصت نمیدهید نبودن همدیگر را مزمزه کنید...

منظورم از این پست را نمیفهمم،فقط برای تمام فعلی ها و قبلی ها آرزوی خوشبختی و وصال دارم...من و امثال من که از خودشان بریده اند شادی شان در گرو شادی اطرافیانشان است،امیدوارم خدا این را دریغ نکند!

پ.ن1: هی تو...لبخند بزن،شاد باش! همین برای عاشقت کافی ست!

پ.ن2: یک سری حرف ها در دلم قیلی ویلی میشوند...اما نمینویسمشان،از بس که برایم گنگ اند و بی معنی!

پ.ن3: جمله ی قشنگی بود با این مضمون: من دیگر از کسی ضربه نمیخورم،چون به هیچ کس آن قدر وابسته نمیشوم که اینچنین قدرتی به او بدهم!