جای خالی

وارد یه مرحله از زندگی شدم که دقیقا هیچ فکری درباره ش نکردم...

کم پیش میاد تو شرایطی قرار بگیرم که هیچ تصوری درباره ش نداشته باشم،اما این روزا واقعا فقط داره میگذره...میگذره و منم وقتی اتفاقی افتاد باورش میکنم،بدون هیچ پیش زمینه ی فکری ای!

کلا 33 واحد،به یاری خدا 5 واحد تابستون هم که پاس بشه میشه 28 واحد،بعد از اون هم درس تمام میشه و من حتی فکر نکردم قراره بعدش چیکار کنم؟؟

حتی برای همین الانم هم برنامه ندارم،میدونم دوست دارم یه زبان برنامه نویسی یاد بگیرم،میدونم دوست دارم واسه امتحان هم که شده یه کار کوچولو داشته باشم،میدونم دوست دارم بعضی حرفای نگفته رو برای بعضی آدمای زندگیم بگم،میدونم دوست دارم خیلی کارای دیگه هم انجام بدم ولی کی...واقعا کی؟؟ملاک انتخاب زمان مناسب برای انجام یه عمل رو خیلی وقته یادم رفته!

یکی از رفیقام سربازیه،تا یک ماه دیگه هم خدمتش تمام میشه،یکی دیگه از رفیقام سرش با عشقش گرمه،حالا هرچند تمام موارد باب میلش پیش نمیره...این روزا بی همزبونی من واسم مشکل ساز شده،باز خدا رو شکر یکی دو تا رفیق دیگه از دانشگاه کذایی دزفول واسه خودم پیدا کردم،رفیقایی که یکیشون این روزا واسم خوب همزبونی شده!

بعدش چی؟درس تمام بشه یا سربازی در پیش هست یا درس خوندن ارشد گونه...اما راستش رو بخواید هیچکدوم اینا مد نظر من نبوده،احساس میکنم یه خلا این وسط هست،یک یا چند کار انجام نشده...کارایی که قرار بود تا الان انجامشون بدم اما نتونستم یا شایدم نشده انجامشون بدم!!

نشستم منتظر زمان که بگذره...بدون هیچ برنامه ای!